Het leed is zo onbeschrijflijk groot dat er nauwelijks een voorstelling van te maken is, zo van buitenaf. Zelfs niet wanneer je, zoals de Syrische Garo, continu in contact staat met mensen uit het rampgebied. Ze delen hartverscheurende foto’s en video’s van mannen, vrouwen en kinderen, met diep verdriet in grote donkere ogen. Stilzitten kunnen Garo en zijn gezin nu niet. De nood is simpelweg te groot, het snijdt door de ziel. Diverse gezinnen hebben ze via via al aan een envelopje met inhoud kunnen helpen; goed om een paar maanden te overleven, voedsel te kunnen kopen, een warmere deken. De oproep kinkt onverminderd dringend: help ons!